Met: Marjolein Meijers en Hans KemelingTekst: Marjolein Meijers, Pieter van Empelen en Hans Kemeling
Regie: Pieter van Empelen
Muziek: Marjolein Meijers
Decorbouw: Eddie Gielliet/Frank Groot
Decor idee: Kemeling/Meijers
Geluid: Peter Heiden
Licht en lichtontwerp: Paul van der Kuil
Ontwerp CD-hoes: ‘de Verbeelding’ Jack en Christianne Putting
Thuis in Rotterdam gaat het leven door, Harrie knutselt in z’n schuurtje
en maakt zich druk over de verloedering van de buurt. Annie richt haar
blik nog steeds op verre horizonten (“Ik wil reizen over de wereld, de
aarde is zo groot”).
Voorlopig beperkt dat reizen zich tot het in den lande houden van lezingen
over de Noordafrikaanse ijsvogel (met lichtbeelden).Dat Annie daar kriegel van wordt spreekt vanzelf, maar ze gaat een cursus Esperanto volgen zodat ze eindelijk eens naar het buitenland op vakantie kunnen.
Bij het woord ‘vakantie’ alleen al begint Harrie te steigeren, daar heeft ie het veel te druk voor, hij moet en zal de wereld eigenhandig verbeteren!
“Ik zal ze laten weten dat ik ze in de gaten hou
ik zal me bij de hoogste baas beklagen
totdat ze mij om medelijden vragen
we hebben recht op een menswaardiger bestaan
ze zullen zich gaan bergen voor mijn nieuwe ideaal
het zal geen socialisme moeten heten
maar ieder in mijn buurt die zal het weten
omdat ik strijd voor een rechtvaardiger bestaan”
An mijmert over vroeger, het avontuur, de romantiek.
“Soms droom je van zo’n man, mevrouw
één die de wildste passie in jou losbreekt
en zie je dan zo’n man dan denk je
was ie maar een ogenblik, een klein moment,
een dag of tien van jou
dan woonde ik hem uit, mevrouw
zodat ie niet meer lopen en niet meer zitten en niet meer
liggen en niet meer fietsen kon, geen scheet meer durven laten zou
soms droom ik van zo’n man en denk ik
oooooooooooooooooh, ‘t is thuis toch maar behellepe, mevrouw.”
Als Harrie dan met zijn zoveelste nutteloze ‘uitvinding’ komt barst de
onvermijdelijke ruzie los:
“Als jij weggaat, zal ik je geen seconde missen
als jij weggaat, dan ben jij degeen met spijt
dan kan ik eindelijk mijn eigen leven leiden
en ben ik eindelijk jouw ochtend adem kwijt.”
Vanzelfsprekend weet Har door ongeweten puur vertederend te zijn An terug te winnen. Samen zingen ze de mooiste muzikale ansicht welke ooit uit een stad verstuurd is: Groeten Uit Rotterdam.
En Annie overwint uiteindelijk de reisangst van Harrie.
“Ga nou mee met mij
Met je billen en je ballen in de zon,
ga nou mee met mij
of in de schaduw met een drankje op ‘t balkon
ga nou mee met mij
toe nou, toe nou, ga nou mee met mij
ga nou mee, ga nou mee met mij, ga nou mee met mij
In de tropen met een aappie aan je hand
ga nou mee met mij
of in de tropen bij een palm aan het strand
ga nou mee met mij
toe nou, toe nou, ga nou mee met mij
ga nou mee, ga nou mee met mij, ga nou mee met mij
Lekker met de mooie jongens koketteren
ga nou mee met mij
daar kun jij hele leuke dingen nog van leren
ga nou mee met mij
toe nou, toe nou, ga nou mee met mij
ga nou mee, ga nou mee met mij, ga nou mee met mij
ga nou mee met mij
toe nou, toe nou, ga nou mee met mij
ga nou mee, ga nou mee met mij, ga nou mee met mij
Met je piemel lekker in het mulle zand
ga nou mee met mij
kijken naar de meissies aan de waterkant
ga nou mee met mij
ga nou mee met mij
toe nou, toe nou, ga nou mee met mij
ga nou mee, ga nou mee met mij, ga nou mee met mij”
En wie kan er nou aan zo’n uitnodiging weerstand bieden?